In fotografie bestaan “perfect of imperfect”, “goed of fout”, “mooi of niet mooi”, niet echt.
Wat we zien is altijd bepaald door de signatuur van de maker, de smaak van de kijker en de spanning tussen opdrachtgever en fotograaf. Zelfs twee bijna identieke foto’s roepen dezelfde vraag op: wat maakt een foto voor jóu perfect — en bepaalt dat dan wat een perfecte foto is?
Zelfs de logische spanning tussen de wens van een opdrachtgever en de benadering van de fotograaf maakt elk beeld uniek en of het uiteindelijk een geslaagd beeld is.
Vandaar ook twee foto’s die ogenschijnlijk het zelfde zijn. En toch: Ze stellen dezelfde vraag aan jou: wat is voor jou de perfecte foto? En maakt dat dan ook de perfecte foto?
.
.
bij een groot deel van het getoonde beeldmateriaal, zijn de pre en post onderhevig
aan interpretatie en maken zo het verhaal.
Ondanks mijn persoonlijke inbreng bepaalt de kijker, wat het beeld betekent.
Ik probeer daarom vooral geen antwoord of uitwijding te geven,
het is juist dus de vraag, die ik graag initieer.
An apparent contradiction that often works surprisingly well!
een ogenschijnlijk tegenstrijdigheid die vaak verrassend goed werkt!
een ogenschijnlijk tegenstrijdigheid die vaak verrassend goed werkt!
Mijn ervaring rust op bijna twintig jaar fotograferen in de concert-, event- en muziekwereld, met de sociale, culturele, historische en artistieke sector als stevig fundament. Creativiteit is daar overvloedig aanwezig — en dat zie je terug in mijn beelden.
Toch blijft de vrije invulling nooit ver weg. Het merendeel van de foto’s op deze site is ontstaan in een gecombineerde context: opdrachten en persoonlijke interpretatie die in elkaar overvloeien. Vandaar ook plekjes voor beiden in mijn portfolio.
De invloed van mijn neurodiverse brein én de Fotoacademie (sinds 2021) hebben mijn manier van kijken verdiept. Daardoor denk en fotografeer ik veelzijdiger. Pre en post zijn voor mij onmiskenbaar onderdeel van het proces: de vragen die een beeld oproept zijn vaak belangrijker dan het antwoord. Esthetiek blijft leidend, maar altijd met ruimte voor interpretatie.
Voor opdrachtgevers
De wensen van een opdrachtgever zijn voor mij een essentieel ingrediënt. Net als bij speciaalbier of een bijzondere wijn gaat het om balans: mijn uitgesproken smaak en jouw voorkeur hoeven niet identiek te zijn, maar kunnen samen leiden tot een rijk resultaat. Soms vraagt dat om een krachtig beeld, soms om iets subtielers. In beide gevallen luister, denk en voel ik mee om tot een wederzijds gewenst resultaat te komen. En als ik zie dat een collega-fotograaf beter aansluit, dan schenk ik liever in het glas van de ander — omdat uiteindelijke een duurzame samenwerking op basis van het het beste advies mij meer waard is dan een eenmalige factuur.
Ik zie daarom meestal andere fotografen niet als concurrenten, maar als bronnen van inspiratie, leren en uitwisseling. Misschien mijn achilleshiel in deze maatschappij, maar voor mij voelt het eerlijker, menselijker — en beter.
Naast mijn werk, in opdracht, op lokatie, waarbij met mijn nieuwsgierige "reportage blik" het voor de hand liggende en het noodzakelijke vast wordt gelegd, zal vaak het ongewone mij opvallen en gevangen worden op de gevoelige plaat, en zal vaak alsnog een zinvolle een bijdrage leveren. Aan de opdrachtgever om het te gebruiken, voor mij altijd sowieso een bevestiging van mijn veelzijdigheid.
Vanuit het bovenstaande: "iets vast leggen wat ogenschijnlijk er niet toe doet maar mogelijk een sleutelfoto is" wordt daarmee ook de behoefte om soms iets groots, zoals de dynamiek in de wereld, tot iets "Eenvouwdigs" te beperken. In beeld that is.
Eenvouwd, een vrij concept in progress, onderzoekt hoe vorm, licht en schaduw zich ontvouwen door toeval en leiden tot overtuiging. Of in wetenschappelijke taal, tot het stimuleren van ingebakken attitudes, stereotypes en meer bewuste processen, waar men als mens op vaart, van het brein. Waarbij de bewustwording in dit proces een doel ansich is.
In combinatie met mijn achtergrond van de opleiding psychologie — waarin evolutie, waarneming en sociale cognities centraal staan — onderzoek ik middels de ongewone plaat, zoals het zich voordoet of wel geforceerd met een theoretisch kader, hoe onbewuste attitudes en klassieke neurale paden onze waarneming kleuren en neem ik de kijker/participant daarin graag mee.Verander er ik iets mee in de wereld, dat zou fijn zijn, al ben ik al blij met het directe effect zonder gevolg-trekking.
~Het gaat mij om de bewustwording als weerspiegeling van onze tijd, waarin contrasten scherper zijn dan ooit en logica vaak onder druk staat.
En ik zoek geen antwoord, ik wil graag de vraag:"kun je nog steeds logisch zijn"? Verder uitdiepen met iedereen die zich daar toe geroepen voelt.
Alongside my commissioned work on location, where my curious “reportage eye” captures the necessary and the obvious, I often notice and frame the unusual — moments that may seem insignificant, yet become meaningful. For a client, these images may serve a purpose; for me, they confirm versatility and perspective. Sometimes what appears minor can turn into a key photograph.
This need to reveal the seemingly small also drives Simply Unfold — a free, ongoing concept exploring how form, light, and shadow unfold through chance and shape conviction. In psychological terms: how built-in attitudes, stereotypes, and cognitive processes guide our perception.
With my background in psychology — focusing on evolution, perception, and social cognition — I use the “unusual shot” to examine how unconscious pathways color what we see. I invite the viewer to join this exploration. If it changes something in the world, all the better. But even without conclusion, the awareness itself matters — a mirror of our time, where contrasts grow sharper and logic is often under pressure.
I do not seek the answer.
I want to ask the question: *Can you still be logical?*